Het Vossenplein | 2014-18.brussels

Herfst 1915. Brusselaars die over de Oude Markt flaneren, blijven staan bij een kraam gespecialiseerd in goud- en bronswerk. Dit banale, haast tijdloze tafereel herinnert er aan dat ook een bezetting zijn normale aspecten heeft. “De dagen volgen elkaar op en niets komt de eentonigheid van deze oorlogsperiode verstoren”, schrijft Paul Max in september 1914. “Vandaag lijkt op gisteren en morgen is er niets om naar uit te kijken. Men kan het leven daarom maar best als een primitieveling ondergaan,er niet over nadenken, proberen niet te piekeren”.

De oorlogsrealiteit blijkt er alleen nog gruwelijker door. In april 1916 vertelt dezelfde Paul Max over de angst die hem op een avond overvalt wanneer hij op weg naar huis door een pas aangeplakte affiche te weten komt dat vijf verzetsleden terechtgesteld zijn. “Op zo’n ogenblik trekken je kuitspieren samen en begint je hart sneller te slaan”, noteert hij in zijn dagboek, “en het beetje plezier dat men had tijdens een avondje oude speelfilms bekijken of tijdens het bijwonen van slecht vertolkte operettes, verdwijnt onmiddellijk.”