De eerste gewonden | 2014-18.brussels

15 augustus 1914: een Belgisch soldaat wordt op een draagberrie naar een Brussels ziekenhuis gebracht. Sinds een week worden gewonde militairen naar de hoofdstad gebracht. Vanaf 5 augustus - de oorlog woedt dan rond de forten van Luik – brengt men alle gewonden die geëvacueerd kunnen worden, naar Leuven en Brussel. Zo probeert men plaats te maken in de overbelaste ziekenhuizen in de omgeving van het front, en wil men vermijden dat de gewonden krijgsgevangen genomen worden. De Duitsers kunnen namelijk elk ogenblik Luik innemen. De eerste gewonden komen in ziekentreinen aan in het station van Etterbeek. Hun opvang verloopt chaotisch.

De Brusselse bevolking verdringt zich op de perrons in de hoop nieuws te krijgen van het front of om haar helden toe te juichen. Maar als ze ter plaatse zijn en geconfronteerd worden met de ravage die de moderne oorlogsvoering heeft aangericht, heerst er vooral consternatie. “De mannen waren verbijsterd, de vrouwen weenden”, zo herinnert zich de Schaarbeekse socialist Louis Bertrand. Zo goed en zo kwaad als het gaat worden de gewonden verdeeld over het netwerk van hospitalen in de hoofdstad. Na een tijdje blijkt dat het beschikbare aantal bedden – zowat 20.000 – de vraag overtreft. Bepaalde vooruitgeschoven hulpposten krijgen geen enkele gewonde soldaat te zien en worden opgedoekt.