Bevoorrading | 2014-18.brussels

Een loskade in de haven van Brussel in 1916. Mannen, vrouwen en kinderen helpen bij het lossen van zakken meel voor de Commission for Relief in Belgium. Voor de oorlog importeerde België 80 procent van zijn graanconsumptie. De bezetting maakt aan die import een abrupt einde. De Belgen zitten in de tang: Duitsland weigert de bezette gebieden van voedsel te voorzien, terwijl Groot-Brittannië de vijand via een zeeblokkade tracht uit te putten. De bevolking wordt rechtstreeks in zijn overleven bedreigd. Er ontstaat een omvangrijke internationale campagne ten voordele van “Poor Little Belgium”. Dankzij een bevoorradingssysteem onder de hoede van de neutrale mogendheden kan een humanitaire ramp vermeden worden.

Tussen 1914 en 1918 vervoert de Commission for Relief in Belgium meer dan 5 miljoen ton voedsel naar België. In bezet gebied wordt de voedselhulp door het Nationaal Hulp- en Voedselcomité (NHVC) verdeeld over alle gemeentelijke winkels in het land. Deze op het eerste zicht eenvoudige structuur is het resultaat van lange diplomatieke onderhandelingen. In de loop van de oorlog wordt deze organisatie meermaals bedreigd door pogingen tot inmenging van de Duitsers, maar ook doordat de Verenigde Staten in 1917 bij de oorlog betrokken raken. Het land was namelijk de belangrijkste leverancier en geldschieter. Dat neemt niet weg dat de Belgische bevolking gedurende meer dan 4 jaar van buitenlands voedsel voorzien kan worden.